Στις μέρες μας, είναι πολύ δύσκολο να συνδυάζεις την ενασχόληση με τον πρωταθλητισμό, το σχολείο και γενικότερα την καθημερινή σου ρουτίνα. Κι όμως! Υπάρχουν νέοι που καταρρίπτουν αυτόν τον κανόνα. Ο Άρης Κανιάρης αν και μόλις 17 ετών, καταφέρνει να τα συνδυάσει όλα με μεγάλη επιτυχία. Ταπεινός, μετριόφρων, φιλικός και πολύ ευγενικός, μας υποδέχτηκε στο σπίτι του και μας μίλησε για όλους και για όλα χωρίς να διστάσει να εκφράσει την άποψή του, ακόμα και στις πιο απαιτητικές ερωτήσεις μας. Ένα παιδί με όνειρα και ελπίδα για το μέλλον και για τον αθλητισμό. Αξίζει να τον ακούσουμε ή και ακόμα να τον δούμε να αγωνίζεται με πάθος και πολύ αγάπη για το τζούντο. Άρης Κανιάρης...ο αθλητής που σίγουρα και αδιαμφισβήτητα θα μας απασχολήσει πολλές φορές στο κοντινό μέλλον με τις διακρίσεις του... Ας τον ακούσουμε!
Ουρανία K. Παπαδοπούλου
Αρχισυντάκτρια Lapsus Linguae
papadopoulouourania@yahoo.com
· Λοιπόν Άρη μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου και την καθημερινότητά σου;
Η καθημερινότητά μου περιέχει πολλές προπονήσεις με την Εθνική ομάδα judo. Περιέχει και πολλά μαθήματα ως Μαθητής της Γ' Λυκείου με πολλή ποσότητα διαβάσματος. Τα ενδιαφέροντα μου είναι το judo προφανώς (γελά), ο πρωταθλητισμός είναι το παν για μένα, αλλά το ίδιο και η εκπαίδευσή μου. Μου αρέσει να ακούω μουσική και να περνώ τον ελεύθερο χρόνο μου με φίλους
- Είσαι αθλητής του judo στην Εθνική ομάδα. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το άθλημα;
Ξεκίνησα να ασχολούμαι μετά την διάκριση του Ηλία Ηλιάδη. Ουσιαστικά η εγγραφή μου στην εθνική έγινε τυπικά το 2008, ενώ άρχισα να ασχολούμαι με το άθλημα από το 2005, που είναι και η χρονιά των πρώτων μου διακρίσεων.
- Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με το άθλημα; Σε επηρέασε η ενασχόληση του πατέρα σου με τον αθλητισμό; (Σ.Σ Κων/νος Κανιάρης έκανε πρωταθλητισμό στην ελεύθερη πάλη)
Ο πατέρας μου έκανε ελεύθερη πάλη, όταν ζούσε στον Καναδά αλλά δεν ήταν αυτό που με ώθησε στον αθλητισμό. Πιο συγκεκριμένα, το ότι ο πατέρας μου ασχολήθηκε με την ελεύθερη πάλη το έμαθα πολύ αργότερα, αφού είχα ξεκινήσει τον Πρωταθλητισμό. Απλά μια μέρα έβλεπα τηλεόραση και παρατήρησα ένα χρυσό μετάλλιο στο λαιμό ενός αθλητή και όταν έπαιζε ο Εθνικός μας Ύμνος ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα.Το ότι ο πατέρας μου ήταν πρωταθλητής το ανακάλυψα τυχαία.
- Δηλαδή τι σε ώθησε πραγματικά στο judo;
Το judo είναι μια τέχνη που χρειάζεται ταχύτητα, δύναμη, ευστροφία και καλή φυσική κατάσταση, Αυτό από μόνο του για έναν άνθρωπο είναι ότι καλύτερο. Αυτό από μικρό παιδί με εντυπωσίαζε, οι ικανότητες που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να γίνει judoka. Φτάνεις τον εαυτό σου σε ένα υπέρτατο σωματικό αλλά και πνευματικό επίπεδο συν το ότι καλλιεργείς το ήθος, την πειθαρχία και όλα αυτά που είναι αξίες στην σημερινή εποχή
- Όπως είπες είσαι αθλητής στο judo και στο δημοτικό και το Γυμνάσιο ασχολιόσουν με το καράτε. Είναι δύσκολο να συνδυάσεις το σχολείο με τον Αθλητισμό; Πιστεύεις πως θυσιάζεις τον ελεύθερο σου χρόνο;
Όσο ήμουν μικρότερος δεν είχα θέμα με το σχολείο. Ευτυχώς τα έπαιρνα τα γράμματα (γέλια), αλλά όσο μεγαλώνεις αυξάνονται και οι ευθύνες και οι απαιτήσεις γίνονται περισσότερες. Τώρα που είμαι στην Γ' Λυκείου, που είναι πολύ σημαντικό για τις εισαγωγικές εξετάσεις, τότε ναι είναι απίστευτα δύσκολο. Γιατί όπως στον αθλητισμό έτσι και οι εισαγωγικές είναι αγώνας, αλλά όχι πάνω σε τατάμι. Έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό και ο ελεύθερος είναι απειροελάχιστος
- Αθλητής ή μαθητής; Τι είναι πιο σημαντικό για σένα και γιατί;
Τώρα σε αυτή την ερώτηση τι μπορώ να απαντήσω; Από μικρός είχα το όνειρο να βρεθώ στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στην κατηγορία των Ανδρών με ένα χρυσό στην αγκαλιά μου. Όμως εξίσου σημαντική είναι και η δουλειά, γιατί αν έχεις μια καλή επαγγελματική αποκατάσταση θα μπορείς να συντηρήσεις και τον εαυτό σου αλλά και την οικογένεια σου. Οπότε και τα 2 είναι σημαντικά και δεν μπορεί να γίνει διάκριση
- Οπότε σου αρέσει το judo και το σχολείο το είναι αναγκαστικό για την επαγγελματική αποκατάσταση? Θα σπουδάσεις επειδή θες τις γνώσεις ενός επαγγέλματος που σε ενδιαφέρει ή αν το judo έδινε όσα θες δε θα σπούδαζες;
Κύριος στόχος μου από μικρός ήταν ο πρωταθλητισμός. Βέβαια ήξερα πως το σχολείο σε περίπτωση κάποιου σοβαρού τραυματισμού αποτελεί σημαντικό βοήθημα. Επειδή εξαρχής λοιπόν δεν ήθελα να το πάθω αυτό, παράλληλα με το judo είχα και μια καλή βάση στο σχολείο> Παρ' όλα αυτα άλλος ένας στόχος ήταν και αυτός της ιατρικής. Είχα μάθει το νους υγιής εν σώματι υγιή, το σώμα το έχουμε ..ώρα για το νου
- Τα τελευταία χρόνια έχει ξεσπάσει σκάνδαλο στον χώρο των ΜΜΕ για αθλητές που κάνουν χρήση ντόπας. Τι πιστεύεις ότι ωθεί στην χρήση και ποια η άποψή σου;
Οι αθλητές που είναι σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έχουν διαφορές του 3%-5%. Όλοι είμαστε στην ελίτ του αθλήματος και οι διαφορές είναι απίστευτα μικρές. Η ντόπα δεν κάνει έναν αθλητή από άσχετο σχετικό, αλλά βελτιώνει τις ικανότητες και την αντοχή του. Αλλά έχει ένα μεγάλο τίμημα.. σε σκοτώνει. Προσωπική μου άποψη για το ντόπινγκ είναι πως αν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω χρήση, θα διέκοπτα τον αθλητισμό . Δεν επιθυμώ καμία σχέση με αυτό τον αργό θάνατο και αν έβλεπα κάποιον συναθλητή μου να οδεύει προς τα κει θα προσπαθούσα να τον αποτρέψω. Είναι αντίθετο προς το Ευ αγωνίζεσθαι, τον κάθε άνθρωπο . Γενικά δεν υπάρχει λόγος να βλάψεις τον εαυτό σου για ένα μετάλλιο
- Τι σκέφτεσαι λίγο πριν βγεις στο τατάμι;
Την οικογένεια μου, όσους με στηρίζουν (προπονητές, φίλους, σχέση). Εννοείται όλα αυτά που έχω διδαχτεί και λίγο πριν μπω αδειάζουν όλα και σκέφτομαι πως θα νικήσω.
- Τι νιώθεις όταν μπαίνεις στο τατάμι και βλέπεις απλούς ανθρώπους που έρχονται αφενός για να υποστηρίξουν την συμμετοχή σου και αφετέρου την Εθνική ομάδα;
¨Όλοι απλοί άνθρωποι είμαστε. Όταν βλέπω κόσμο πού είτε είναι σχετικός είτε δεν έχει σχέση με το άθλημα νοιώθω όμορφα, γιατί σέβονται τον κόπο μας και υποστηρίζουν ένα άθλημα που δεν χαίρει της προσοχής που του αρμόζει. Έτσι παίρνω δύναμη και χαρά είτε στην νίκη ή στην ήττα
- Πως αισθάνεσαι στο τέλος κάθε αγώνα όταν έχεις νικήσει ή όταν έχεις χάσει;
Όταν νικάω σκέφτομαι ότι δικαιώθηκα ( ο κόπος μου), έβγαλα το καλύτερο που μπορούσα. Στην ήττα κάθομαι και σκέφτομαι που έσφαλα. Υπάρχει ένα ρητό που λέει “τα 2/3 είναι προσπάθεια, το 1/3 τύχη”. Όλα παίζουν ρόλο και η δουλειά και η τύχη, απλώς οφείλουμε να κάνουμε περισσότερη δουλειά και από κει και πέρα ευχόμαστε στο Θεό να μας βοηθήσει. Μέσα από την ήττα ο αθλητής κερδίζει εμπειρία, σεβασμό προς τον αντίπαλο. Μαθαίνεις από τα λάθη σου και προσπαθείς να βελτιωθείς. Για παράδειγμα του αντιπάλου του έπιασε η λαβή ενώ εμένα γιατί. Αυτό δουλεύουμε στην προπόνηση
- Φέτος στον αγώνα Ελλάδα-Σερβία στο τουρνουά “Ακρόπολις” προκλήθηκαν επεισόδια. Ποια η άποψή σου για τη βία στα γήπεδα και στον αθλητισμό;
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε στα γήπεδα, ούτε στις εξέδρες σε κανένα άθλημα. Δυστυχώς κάποιοι φανατισμένοι οπαδοί και αθλητές, που δεν καταλαβαίνουν ότι οι αθλητές μεταξύ τους δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Όταν συμβαίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ο απόλυτος σεβασμός ή η απόλυτη ασέβεια, διότι αν ένας αθλητής δεν σέβεται τον αντίπαλο, δεν σέβεται τον εαυτό του, δεν σέβεται τον κόπο του. Και σε αυτό το επίπεδο δεν γίνεται να μην σέβεσαι τον αντίπαλο. Επίσης αν δεν σέβεσαι τον αντίπαλο, δεν σέβεσαι και τον συναθλητή σου. Γιατί ο καλύτερος αντίπαλος σου είναι ο καλύτερος συναθλητής σου
- Σκέφτεσαι το judo βιοποριστικά; Αρκούν τα χρήματα που κερδίζεις για να εξασφαλίσεις τα ως προς το “ζην” ή χρειάζονται και άλλα;
Αυτή τη στιγμή το judo όχι μόνο δεν δίνει λεφτά αλλά μας παίρνει και λεφτά. Για να πάμε σε διάφορα camp για να μείνουμε ζωντανοί στην διεκδίκηση μεταλλίων, λόγω έλλειψης επιχορηγήσεων, βάλαμε χρήματα από τις τσέπες μας. Σήμερα το υπάρχει μια ύφεση και τα πράγματα είναι δύσκολα. Για το μέλλον δεν γνωρίζω. Ακόμα και αθλητές όπως ο Ηλίας Ηλιάδης αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα, αλλά όλοι οι judoka δεν μπορούν να γίνουν ολυμπιονίκες. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα χρηματικά ποσά είναι μηδαμινά, αλλά αν κάτι άλλαζε τότε θα ακολουθούσε τότε θα ακολουθούσα το judo βιοποριστικά.
- Πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον στον ελληνικό πρωταθλητισμό και στο “ευ αγωνίζεσθαι”; Διατηρείται στις μέρες μας;
Ο ελληνικός πρωταθλητισμός έχει μέλλον, γιατί πάντα υπάρχουν άτομα που αγωνίζονται και θέλουν να βγαίνουν πρώτοι. Όπως για τους εργαζόμενους η δουλειά είναι σημαντική, έτσι και για μένα το judo είναι η δουλειά μου και θέλω να βγαίνω πρώτος. Το μέλλον καθορίζεται από την πρωτοβουλία. Το “ευ αγωνίζεσθαι” φυσικά και υπάρχει γιατί όλοι επιθυμούν να αγωνιστούν με τίμιους τρόπους. Και για όσους δεν το τηρούν αν δεν αποκλειστούν στο γήπεδο , θα το πάθουν αργότερα. Ο χρόνος θα τους τιμωρήσει
- Προετοιμάζεσαι για κάποιο τουρνουά αυτή την περίοδο;
Αυτή τη στιγμή είμαι μέσα στα προτεινόμενα μέλη για τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Νεότητας όπου θα γίνει στο Μαρόκο. Γίνεται πολύ σκληρή προπόνηση και περιμένω το μεγάλο “ναι” για το Μαρόκο, όπου θα δοθούν μεγάλες μάχες ( Σ.Σ τελικά κατάφερε να δώσει το παρόν)
- Συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2012. Πως σου ακούγεται η ιδέα;Θα ήθελες να συμμετέχεις;
Είναι ένα μεγάλο όνειρο όχι μόνο για το 2012 αλλά και για το 2016 και το 2020. Η συμμετοχή και μόνο είναι ένα σημαντικό κατόρθωμα. Είναι βέβαια πολύ νωρίς με τις διακρίσεις που έχω κάνει, για να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φυσικά και θα πήγαινα αν μου πρότειναν. Προς το παρόν όμως στόχος μου είναι οι Ολυμπιακοί του 2016 στην Βραζιλία
- Ποια είναι η ομορφότερη στιγμή που έχεις ζήσει μέχρι σήμερα ως αθλητής;
Υπάρχουν πάρα πολλές. Σίγουρα όταν μετά από 1 χρόνο judo κέρδισα το πανελλήνιο Β' Παίδων , όπου δεν ήξερα σχεδόν τίποτα. Με καλή φυσική κατάσταση και μεγάλη θέληση βρέθηκα στο 1ο σκαλί. Άλλη μια ωραία στιγμή ήταν, όταν μετά από 2 χρόνια κατάφερα με σπασμένο χέρι να πάρω τη 2η θέση στο πανελλήνιο. Ο πόνος ήταν μεγάλος , αλλά η θέληση μεγαλύτερη. Σπουδαία ήταν η 1η θέση που πήρα στη Βουλγαρία, όπου οι αντίπαλοι ήταν πιο δυνατοί από μας, αλλά τελικά κατάφερα να υψώσω τη σημαία στο υψηλότερο σημείο.
- Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που ξεκινούν την αθλητική τους σταδιοδρομία;
Να το κάνουν με κέφι και γιατί το θέλουν πραγματικά. Να προσπαθούν όσο μπορούν, αλλά να μην αφήνουν το σχολείο τους, γιατί για κάθε επιτυχία μπορεί να υπάρχει και μια μεγάλη αποτυχία. Έχουμε δει μεγάλους αθλητές μετά από αποτυχίες να χάνουν και στη ζωή τους, γιατί ο αθλητισμός ήταν η ζωή τους. Μην αφήνετε το σχολείο και να προσπαθείτε για όλα
- Πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;
Να συνεχίζω το judo για να φανεί η χώρα σε παγκόσμιο επίπεδο και να συμμετέχω στους Ολυμπιακούς του 2016
Γεράσιμος Σεραφειμίδης
Ουρανία Κ. Παπαδοπούλου