Όταν άκουσα πρώτη φορά το τραγούδι του, νόμιζα ότι ακούω τον Έλβις να τραγουδά. Η φωνή του είναι υπέροχη και σε ταξιδεύει σε μία εποχή αγνή και καθαρά ρομαντική, όπως και ο ίδιος μου τόνισε για το είδος της μουσικής που υπηρετεί. Ο Ηλίας Ζέρβας Λεφτάκης, αν και μόλις 20 ετών, είναι αδιαμφισβήτητα ένας πολλά υποσχόμενος μουσικός, αλλά και ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ένα απόγευμα, , συναντηθήκαμε στην περιοχή του Θησείου και μου μίλησε χωρίς δισταγμό για εκείνο και τη μουσική του. Μου έδειξε μία αληθινή μουσική προσωπικότητα, δίχως να σκέφτεται τα χρηματικό κέρδος, αλλά ακολουθώντας μόνο την καρδιά του σε ένα μουσικό ταξίδι, που μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να το κάνει τόσο μαγευτικό και γαλήνιο. Θεωρώ πως είναι ένας Έλβις αλά ελληνικά Όπως του είπα, «He did it his way»! Πάμε λοιπόν να τον ακούσουμε!
Συνέντευξη στην Ουρανία Κ. Παπαδοπούλου
Αρχισυντάκτρια Lapsus Linguae
Ηλία, ουσιαστικά είσαι στο ξεκίνημα της καριέρας σου. Μίλησέ μου λίγο για εσένα. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με τη μουσική;
Η μητέρα μου πάντα είχε στην ντουλάπα της μία κιθάρα, γιατί έπαιζε από μικρή κιθάρα και από μικρός είχα κόλλημα με αυτή την κιθάρα. Προσπαθούσα να την πάρω. Η μητέρα μου δε με άφηνε γιατί φοβόταν μην της την χαλάσω. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή είχα πρώτη φορά επαφή με το όργανο στην τρίτη δημοτικού. Μετά όταν μετακομίσαμε στην Καλαμάτα, στην έκτη δημοτικού, πήρα την πρωτοβουλία και ξεκίνησα μαθήματα μουσικής. Σπούδασα κιθάρα και έτσι ξεκίνησαν όλα για εμένα μουσικά. Στην Καλαμάτα, πήγα ωδείο, σπούδασα κιθάρα και θεωρητική μουσική. Μετά στην πρώτη γυμνασίου πήγα στο μουσικό σχολείο Καλαμάτας, όπου ξεκίνησα να κάνω πιάνο και βιολί, τα οποία επειδή έφυγα από το μουσικό σχολείο, συνεχίζω μέχρι σήμερα να τα δουλεύω μόνος μου. Το τραγούδι ήρθε φυσικά πολύ αργότερα, στο καλοκαίρι της δευτέρας λυκείου με μία ροκ μπάντα που φτιάξαμε και το συνεχίζω μέχρι σήμερα
Έχεις κάνει διασκευές τραγουδιών του Έλβις και όχι μόνο. Τι είναι αυτό που σε έλκει να τραγουδάς αυτού του είδους τη μουσική;
Καταρχάς θεωρώ ότι είναι μία εποχή πολύ αγνή. Σε αυτή τη μουσική υπάρχει ο ρομαντισμός, πολύ καθαρά μέσα στο ‘ 50 και μετά μέχρι το ’70 κυρίως, τα αγνά συναισθήματα, οι αγνές ανθρώπινες σχέσεις και δεν είναι όπως είμαστε τώρα. Τα πάντα μέσα σε αυτά τα τραγούδια έχουν κάτι ιδιαίτερο. Έχουν στίχους με νόημα και όχι όπως σήμερα, που είμαστε σε μία φάση καταναλωτισμού. . Το μόνο που μας νοιάζει σήμερα είναι να γράφουμε τραγούδια «η καψούρα της καψούρας» και αυτό έχει καταντήσει βιομηχανία. Τώρα Έλβις , εγώ άκουγα από τη Β’ γυμνασίου που τον ανακάλυψα, πριν νόμιζα ότι ήταν αυτό που θα λέγαμε κάγκουρας με το στυλ που είχε. Όταν όμως άρχισα να ακούω ‘Ελβις και είδα ποιος ήταν ο Έλβις και ότι τραγούδια που μου άρεσαν ήταν δικά του έπαθα πλάκα. Κόλλησα με αυτό το είδος μουσικής και τόλμησα να τραγουδήσω Έλβις πέρσι , όταν ήρθα στην Αθήνα και είχα πολύ χρόνο. Είδα ότι μπορούσα να το υποστηρίξω και μετά επεκτάθηκα και σε Φρανκ Σινάτρα , Ντιν Μάρτιν κτλ.
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Εγώ ήμουν πάντα ένα παιδί κλασικής μουσικής και ακόμα είμαι. Μου αρέσει πάρα πολύ η κλασική και πάρα πολύ η ορχηστρική μουσική. Αγαπημένος μου κλασικός συνθέτης είναι ο Μπετόβεν. Κατ’ αρχάς, θαυμάζω πάρα πολύ το πώς μέσα από τόσο δύσκολη ζωή που είχε, κατάφερε να είναι αυτό που είναι. Είναι ξεκάθαρη η αγάπη του για τη μουσική, μιας και παρ’όλο που έχασε την ακοή του συνέχισε να γράφει. Γενικά τον θαυμάζω και σαν φιγούρα, γιατί είχε πολύ δύσκολη ζωή και παιδικά χρόνια, ωστόσο αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στα όνειρά του. Θεωρώ ότι έχει τρομερό πάθος η μουσική του. Δεν πιστεύω ότι έχω πρότυπα παρά μόνο επιρροές, γιατί όταν έχεις πρότυπα, καταντάς από ένα σημείο και μετά να αντιγράφεις. Οπότε έχω επιρροές και προσπαθώ να φτιάξω το δικό μου πρότυπο.
Προετοιμάζεις να κυκλοφορήσεις κάποιο δίσκο;
Η αλήθεια είναι ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και του ίντερνετ, η ελληνική δισκογραφική βιομηχανία, δεν ασχολείται με το είδος μου και προτιμά να κυκλοφορήσει κάτι πιο εμπορικό ας πούμε. Αν και δε μπορώ να πω, έχω αρκετά μεγάλη απήχηση στον κόσμο και αυτό με ενθουσιάζει, γιατί βλέπω ότι ο κόσμος ακούει ευχάριστα αυτή τη μουσική, κάτι που δεν το πίστευα. Ωστόσο, δε με ενδιαφέρει τόσο να κάνω δισκογραφική δουλειά. Γενικότερα επειδή λατρεύω τη μουσική, με νοιάζει να κάνω καριέρα στη μουσική. Δε με νοιάζει να γίνω διάσημος και δεν το κάνω για να έχω λεφτά και δόξα , αλλά το κάνω γιατί θεωρώ ιδανικό το να μπορείς να κάνεις κάτι που αγαπάς για δουλειά. Και εντάξει, ας μην κρυβόμαστε είναι απαραίτητο να υπάρχουν χρήματα για να μπορείς να συντηρηθείς από κάπου αξιοπρεπώς. Οπότε, αν μπορώ να αποφέρω κάποια κέρδη μέσω της μουσικής μου, προφανώς είναι κάτι που θα το ήθελα πάρα πολύ.
Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στο ξεκίνημα της καριέρας του;
Όπως σου είπα, αν δεν τραγουδάς λαϊκά , πολύ δύσκολα κάνεις συμφωνίες και προχωράς. Όταν λες ότι «κάνω ένα πρόγραμμα του Έλβις και του Σινάτρα», ο άλλος λέει «Τώρα τι μου λέει αυτός».Γενικότερα δεν υπάρχει μεγάλη απήχηση στα μαγαζιά, αν και εν τέλει όσες φορές έχω κάνει } live, ο κόσμος έχει δείξει πολύ ενδιαφέρον. Πάντα μέχρι στιγμής είχα τη χαρά τα μαγαζιά στα οποία εμφανίστηκα να είναι γεμάτα. Αυτό εκτιμώ ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι για να μπεις στο «κύκλωμα» και ειδικά εδώ στην Ελλάδα , που σχεδόν στα πάντα έχουμε πολύ κλειστά «κυκλώματα», ή πρέπει να περάσεις από κάποιο μουσικό σόου ταλέντων, που και εκεί δύσκολα θα σε βάλουν, ή θα πρέπει να σε επιβάλλει κάποιος από τους "μέντορες του χώρου". Οπότε, δυσκολίες υπάρχουν αλλά και όρεξη για να τις αντιμετωπίσουμε.
Τι είναι για εσένα η μουσική;
Τρόπος έκφρασης, το πιο προφανές. Αλλά για εμένα προσωπικά η μουσική είναι τα πάντα. Μπορώ να κάνω τα πάντα με τη μουσική, να εκφράσω το θαυμασμό μου, τα συναισθήματά μου γενικότερα. Μπορείς να δημιουργήσεις ό,τι θες με τη μουσική. Θα έλεγα ότι είναι η πεμπτουσία του κόσμου μας. Θεωρώ ότι όποιος ζει χωρίς αυτή είναι δυστυχισμένος. .
Όταν τραγουδάς μπροστά στο κοινό σου και βλέπεις ότι έχεις απήχηση, τι σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή;
Όταν τραγουδάω, δε σκέφτομαι, όσο αστείο και να σου φαίνεται. Όταν ξεκινήσω να τραγουδάω, ξεχνάω τα πάντα. Φυσικά, δε θα σου κρύψω ότι όταν ανοίξω τα μάτια μου και δω τον κόσμο από κάτω να είναι πολύ θετικός με αυτό που βλέπει, νιώθω μία αυτοεπιβεβαίωση, μία αναγνώριση. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ότι ο κόσμος σε αποδέχεται, σε χειροκροτεί. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ότι αυτό που κάνεις αρέσει. Ωστόσο την ώρα που τραγουδάω σπάνια έχω πιάσει τον εαυτό μου, να βλέπω τον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, σε ένα από τα τελευταία μου live, είχα πορωθεί, όταν είδα όλο τον κόσμο να τραγουδά μαζί μου το “My way”. Ήταν μία από τις στιγμές που το κοινό μου έδωσε πολύ δύναμη.
Παράλληλα, σπουδάζεις και εργάζεσαι. Αν η σχολή σου σε εμπόδιζε να ασχοληθείς με τη μουσική, τι θα έκανες;
Αν με εμπόδιζαν οι σπουδές μου να ασχοληθώ με τη μουσική, θα τις παρατούσα. Ξέρω ότι η μαμά μου, μόλις το διαβάσει αυτό, θα τις πέσουν τα μαλλιά και θα πάθει υστερία, αλλά θα τις παρατούσα. Μάλιστα, πολλές φορές σκέφτομαι ότι αν ξεκινήσω και καταφέρω να μπω σε μια πορεία, ας πούμε, να κάνω αυτό το όνειρό μου πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που θα σταματούσα είναι η σχολή. Μου αρέσει η σχολή μου, αλλά μου αρέσει ακόμα περισσότερο η μουσική και είναι όνειρο ζωής για εμένα να γίνω μουσικός. Θεωρώ ότι αν δεν κάνεις ανοησίες και δεν πάρεις ρίσκα στα είκοσί σου, που μπορεί να μη σε οδηγήσουν στα επιθυμητά αποτελέσματα, πότε θα τα πάρεις; Στα τριάντα πέντε, στα σαράντα ή στα πενήντα; Είναι καλύτερα να αποτύχεις στα 20 πάρα στα 35 και στα 40.
Τι πιστεύεις ότι κάνει κάποιον, ένα καλό μουσικό;
Εξαιρετική ερώτηση τολμώ να πω! Θεωρώ ότι όπως μου είπε ένας φίλος μου μουσικός, εξαίρετος τραγουδιστής, ο Πωλ Ζαχαριάδης, «όταν δεις το ταλέντο σου ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου, το οποίο δεν προσπαθείς να το καθοδηγήσεις, αλλά σε αφήνει να το καθοδηγείς, τότε γράφεις καλή μουσική και είσαι καλός μουσικός». Και θα ‘ρθω να προσθέσω και εγώ ότι όταν ένας άνθρωπος, αφήνει τα συναισθήματά του ελεύθερα, αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο και δε βάζει το πνεύμα του και το μυαλό του σε καλούπι, μπορεί να γίνει ένας εξαιρετικός μουσικός. Φυσικά τίποτα δε σου δίνεται απλόχερα, θέλει πάντα πολύ προσπάθεια, ακόμα και τα μεγαλύτερα ταλέντα θεωρώ ότι πάντα χρειάστηκε να προσπαθήσουν πολύ για να κάνουν αυτό που θέλουν. Κανένας δεν άνοιξε τα μάτια του και ήταν καλός μουσικός. Πρέπει να προσπαθήσεις και να το κερδίσεις.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον;
Δε θα σου πω για φιλοδοξίες! Θα σου πω για όνειρα. Για ‘μένα είναι όνειρο ζωής να γίνω μουσικός και όχι για τα χρήματα ή τη δόξα. Να γράφω μουσική, να τραγουδάω όλη μέρα, να παίζω πιάνο και κιθάρα όλη μέρα. Δηλαδή αυτό! Η μουσική! Προσπαθώ πάρα πολύ και θα συνεχίσω να προσπαθώ όσο έχω δυνάμεις να εισχωρήσω σε αυτό το σύστημα και να καταφέρω να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Θα ήταν ό,τι πιο τέλειο μετά από κάποια χρόνια στο Ε9 μου να λέει «επάγγελμα : μουσικός». Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να δεις τη μουσική σου να αγγίζει τον κόσμο, να δημιουργείς συναισθήματα με την τέχνη σου. Το όνειρό μου είναι αυτό! Και μακάρι να καταφέρω να το πραγματοποιήσω. Επίσης, θα ήθελα να μπορέσω να κάνω μιούζικαλ. Μου αρέσουν πάρα πολύ. Συνδυάζουν το τραγούδι και την ηθοποιία. Πάμε στις φιλοδοξίες τώρα, να φτάσω στο Ηρώδειο και στο Broadway! Αυτά τα δύο είναι το «Έβερέστ» μου.
Ποιοι πιστεύεις ότι σου έχουν δώσει δύναμη για να προχωρήσεις;
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μου, που μου έχουν δώσει τόση πολύ δύναμη και με έχουν βοηθήσει τόσο πολύ που θα τους είμαι ευγνώμων μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής μου. Πρώτη είναι η μαμά μου, που ό,τι και να έκανα με στήριζε, όσο τρελό και να ήταν. ‘Ο,τι και να τις έχω πει αυτής της γυναίκας δε μου έχει πει ποτέ «Τι λες παιδί μου! Είσαι στα καλά σου; Προσγειώσου σε αυτό τον πλανήτη.». Με στηρίζει και είναι δίπλα μου. Ένας ακόμα άνθρωπος που με στηρίζει είναι ο παππούς μου, ο Κώστας, ο μπαμπάς της μαμάς μου, που αν και είναι ο παππούς που κατακρίνει πράγματα, όταν θεωρεί ότι κάτι είναι πολύ σημαντικό για εμένα θα είναι δίπλα μου, ψυχολογικά και οικονομικά αν χρειαστεί. Για ΄μένα αυτοί οι άνθρωποι μαζί με τη γιαγιά μου τη Φροσούλα, τη μαμά της μαμάς μου και τον παππού μου τον Ηλία είναι τα βασικά μου στηρίγματα, που με έκαναν να προχωρήσω και να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Επίσης, ένα ακόμα άτομο, που ήρθε στα μεγαλύτερα χρόνια της ζωής μου, είναι ο Θανάσης Χελάς, που και εκείνος με έχει στηρίξει πολύ και τον ευγνωμονώ για αυτό. Τέλος , κάποιοι φίλοι μου με έχουν στηρίξει, η Χριστίνα Μυλωνά , η Ματίνα Καπετανάκη, ο Στάθης Στυλίδης και η Χριστίνα Κούτρα είναι άτομα που με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, αν και τους ξέρω λίγο καιρό.
Κλείνοντας, πρόκειται να κάνεις κάποιες εμφανίσεις αυτό τον καιρό;
Έχω προγραμματίσει να κάνω κάποιες εμφανίσεις στο bar restaurant «Καστράκι», που βρίσκεται στη Βέργα Καλαμάτας, για το καλοκαίρι, ξεκινώντας από την Πέμπτη 14 Ιουλίου, που θα παρουσιάσω ένα ανανεωμένο πρόγραμμα με επιρροές από Έλβις Πρίσλεϊ, Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν. Η συναυλία θα γίνει μαζί με δύο εξαίρετους μουσικούς, το Δημήτρη Κωνσταντόπουλο και το Μάριο Παρασκευόπουλο, που θα παρουσιάσουν και το δικό τους μουσικό πρόγραμμα κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Μαζί με τα παιδιά, θα φροντίσουμε, ώστε να εκμεταλλευτούμε το μοναδικό και μαγευτικό σκηνικό που μας προσφέρει το Καστράκι και σε συνδυασμό με τη μουσική μας, οι παρευρισκόμενοι να περάσουν υπέροχα!
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Ηλία στις εξής διευθύνσεις:
Facebook:
Myspasce:
E-mail :
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας !