Kαι τώρα τι;;

Μέχρι πριν λίγο καιρό σκεφτόμουν συναισθήματα, κρυμμένα, αληθινά αισθήματα και… ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που θυμίζει καλοκαίρι. Για κάποιο παράδοξο λόγο θα μπορούσα να πω πως με αυτό το τραγούδι σηματοδοτήθηκε η αρχή μίας γλυκιάς περιόδου της ζωής μου. Μίας περιόδου με γέλιο, χαρά, λύπη, δάκρια, μα πάνω από όλα μίας αρκετά δημιουργικής περιόδου. Παρέες διαλύθηκαν και άλλες δημιουργήθηκαν. Δύσκολο πράγμα η φιλία… Γενικά για μένα φίλος δεν είναι αυτός που έρχεται μαζί σου για ένα καφέ, αλλά αυτός που θα αντέξει να μείνει μαζί σου στα δύσκολα. Μπορεί οι παλιοί αδελφικοί μου φίλοι να αποδείχτηκε ότι είναι απλά φίλοι, αλλά υπήρχαν άλλοι, οι οποίοι με τη στάση τους απέδειξαν ότι είναι αδέρφια! 

Ο Γεράσιμος, που μου συμπαραστέκεται και ας με λέει χαζή και ας τον λέω βλάκα, είναι ο πιο γλυκός βλάκας που ξέρω. Η Μαρία, η Μπάρμπι μου…η όμορφη κοτσιδούλα, που μαζί με το Λυδάκι μου, αποτελούν τις αδερφές ψυχές μου και αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Ο Ηλίας!! Ο υπέροχος Ηλίας! Ο Έλβις της καρδιάς, που σε μαγεύει τόσο με τη θεσπέσια φωνή του όσο και τον καλοσυνάτο χαρακτήρα του. Και ο Γιώργος, ο τογιοτάκιας, το ποντικάκι, που μου γκρινιάζει για τα λάθη μου και με βοηθάει να τα διορθώσω, αφυπνίζοντάς με από το μικρόκοσμό μου. Αυτή τη φορά δε θα μιλήσω για αγγέλους, γιατί μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός μπορεί να είναι ο άγγελός σου. Απλά τους σκέφτομαι και χαμογελώ, γιατί γέμισαν με γλυκύτητα τις μέρες μου. Άφησα στο τέλος τη Νεφέλη, το αστεράκι μου, που είναι πάντα εκεί και όταν δεν ήμουν καλά μου είπε τις πιο γλυκές λέξεις που θα μπορούσε κάποιος να μου πει.Και δε σκέφτομαι μόνο αυτούς αλλά και κάποιες δυσκολίες που αντιμετώπισα και αναρωτιέμαι… «Και τώρα;Τι;». Δεν ξέρω… Ο χρόνος θα δείξει. Ρώτησέ με αύριο το ίδιο θα σου απαντήσω. Ο χρόνος κυλά μα δίπλα σου μένουν μόνο όσοι νοιάζονται για εσένα πραγματικά! Ρώτησέ με αύριο! Δε θα αλλάξω γνώμη… Οι φίλοι της καρδιάς είναι εκείνοι που μένουν δίπλα σου ό,τι κι αν συμβεί!!