Ονειροπαγίδα

Έγινε δάκρυ που κύλησε,
αέρας που χάθηκε
σύννεφο που εξαφανίστηκε.

Άνοιξε τα φτερά της
και πέταξε μακριά
εκεί που δεν την αγγίζουν οι εικόνες.

Ποιος ουρανός θα χωρέσει
όσα δεν ειπώθηκαν
κι έφυγαν σαν άνεμος;

Πώς θα χαθεί το ουράνιο τόξο
που ποτέ δεν υπήρξε
πέρα από τα παιχνίδια της μνήμης;

Είν' οι σκιές που χάνονται
στο φως του ήλιου
που δύει στα μάτια των αθώων.

Άραγε υπάρχεις;
Μήπως ήσουν κι εσύ ένα παιχνίδι
που ήρθε στη γη για να τελεύσει;

Κι όποιο κακό κι αν έφερε ο ερχομός σου
παγιδεύτηκε σαν όνειρο κακό
σε μια ονειροπαγίδα.