Δύσκολες μέρες… Δύσκολος καιρός για αποφάσεις. Σιγά σιγά μπαίνουμε στον απόηχο των διακοπών. Ακούγοντας μία μπαλάντα που μου πρότεινε η φίλη μου, η Γιώτα, πάλι μπήκα σε σκέψεις. Μου αρέσει πού και πού να βυθίζομαι σε σκέψεις, γιατί αυτό με κάνει να αξιολογώ και να αναθεωρώ καταστάσεις. Αυτή τη φορά, θα μείνω σε κάτι που έγραψε ένας φίλος μου και θεωρώ πως είναι αρκετά σοφό:
«Τα καλά παιδιά αγαπάνε, τα κακά όμως αγαπιούνται».
Και δεν έχει άδικο… Τα καλά παιδιά έχουν φιλότιμο και ξέρουν να αγαπάνε και λογικό είναι να περιμένουν να αγαπηθούν το ίδιο από το αντίθετο φύλο. Και ποιος δε θα ήθελε να του συμβεί αυτό; Ίσως τα καλά παιδιά να μην καταφέρνουν να το πετύχουν αυτό, γιατί δεν κοιτάνε σωστά και κυνηγούν το λάθος κορίτσι. Ένα κορίτσι, που απλά θα παίξει μαζί τους και μετά θα τους αφήσει με μία πληγωμένη καρδιά και μία ανικανότητα στο να εμπιστευτούν το άλλο φύλο. Πάντα θα φωλιάζει μέσα τους αυτή η αμφιβολία. Συνήθως τα κορίτσια αγαπάνε τα κακά παιδιά, αυτά που τους ταλαιπωρούν και ποτέ δεν αγαπάνε την κοπέλα που είναι δίπλα τους. Ίσως αυτό να είναι και μία τιμωρία για εμάς τα κορίτσια. Αλλά τώρα μας ενδιαφέρουν τα καλά παιδιά…
Δεν θέλω να μακρηγορώ, μα αν κοιτάξουν γύρω τους καλύτερα ίσως βρουν μία κοπέλα, που να τους αγαπήσει πραγματικά. Δίχως όρια και χωρίς να ζητά κάτι για αυτό. Απλά πρέπει να κοιτάξουν πιο καλά και να είναι έτοιμα να εμπιστευτούν και να αγαπήσουν πραγματικά αυτό το κορίτσι. Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει. Πολλές φορές ίσως αργήσει και άλλες ίσως όχι. Φτάνει να κοιτάξεις γύρω σου καλύτερα. Μπορεί στην αρχή τα κακά παιδιά να αγαπιούνται, αλλά στο τέλος οι όροι αντιστρέφονται και τα καλά παιδιά δικαιώνονται. Δες γύρω σου καθαρά… Σκέψου το…Θα δεις πως έχω δίκιο… Καιρός να αφήσω το τραγούδι να μιλήσει… Ίσως η σιωπή μου να είναι η καλύτερη απάντηση που μπορώ να σου δώσω.