Εκεί που ο ήλιος λάμπει και το φως της ημέρας γίνεται οδηγός
στη ζωής μας, στις πιο μικρές στιγμές, ανακαλύπτεις πως εν έτη 2012 η πόλη
συνεχίζει να φέρνει το σκοτάδι, όταν δεν υπάρχει αλληλεγγύη!
Οι ήχοι των πλανόδιων μουσικών
στην πλατεία Συντάγματος, δίνουν χρώμα στο «γκρίζο» της αδιαφορίας των
ανθρώπων. Κρύο , παγωνιά , που πολλές φορές συνοδεύονται από βροχή ή χιόνι,
αναδεικνύουν όχι απλά τις καιρικές συνθήκες, αλλά και τη σκληρότητα, που
βιώνουν κάποιοι άνθρωποι. Η μουσική…και μόνο η μουσική ίσως δώσει ένα ίχνος
ζεστασιάς εκεί που το κρύο σου κόβει την ανάσα…
Αλλοδαπός ζητιανεύει στην πλατεία
και οι περαστικοί συνεχίζουν το δρόμο τους αδιαφορώντας , υποκρινόμενοι ότι δεν
τον βλέπουν…
Να! Λίγο πιο κάτω ένας ακόμα
αόρατος- ορατός που ζητά ελεημοσύνη…
Η φτωχή ηλικιωμένη κυρία,
ξαπλώνει στο παγκάκι και περιμένει το λεωφορείο για να επιβιβαστεί και να
ζεσταθεί όσο μπορεί…Σύννεφα, κρύο…Το φως;
Στην άλλη μεριά του δρόμου, ένας
ακόμα υποφέρει…
Και δεν είναι ο μόνος! Πάντα θα
υπάρχει κάποιος που θα υποφέρει, σε όποια περιοχή και αν βρεθείς. Αλλοδαπός
μουσικός, έξω από το μετρό στην Ακρόπολη. Τι ειρωνεία! Και αυτός ζει στο δικό
του κόσμο…ένα κόσμο μοναχικό, που όπως λέει η μουσική του δίνει ζωή.
Και θυμάμαι….θυμάμαι
τη μουσική που άκουσα στην πλατεία…προσμένοντας ότι μία «ηλιαχτίδα
αλληλεγγύης», θα εξαφανίσει την Αθήνα του «παγετού»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας !