Αν[ά]μεσα στα «εφήμερα μνημεία»

 Αν[ά]μεσα στο παρελθόν και στο παρόν, το ελληνικό φυσικό τοπίο και τα ανολοκλήρωτα κτήρια, τα “εφήμερα μνημεία” στέκουν αγέρωχα και μας αποκαλύπτουν την ομορφιά μιας άσχημης Ελλάδας. 

Πρόκειται για την δεύτερη φωτογραφική έκθεση του Jeff Vanderpool στην Αθήνα , που έλαβε χώρα  στον εκθεσιακό χώρο «αν[ά]μεσα», από τις 2 μέχρι και τις 24 Μαρτίου με την επιμέλεια της Ιωάννας Βασδέκη. Ο πολιτιστικός χώρος «αν[ά]μεσα» παλαιότερα είχε χρησιμοποιηθεί ως βυρσοδεψείο στην βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού, ενώ τώρα αποτελεί ένα χώρο τέχνης μέσα στον οποίο έρχονται να ενταχτούν τα «εφήμερα μνημεία» του Vanderpool  . 

Ο φωτογράφος αυτή την φορά επιλέγει να φωτογραφίσει ανολοκλήρωτα κτήρια έχοντας στην διάθεση του μια μηχανή μεγάλου φορμάτ, που αποδίδει  με καλύτερη ευκρίνεια και μεγαλύτερη λεπτομέρεια το εικονιζόμενο τοπίο.  Φροντίζει να  διατηρεί μια απόσταση, ενώ βρίσκεται στην φύση, αποτυπώνοντας την θέα που θα θαύμαζαν οι μελλοντικοί κάτοικοι των κτηρίων. 

Η έκθεση χωρίζεται σε δυο μέρη: στα ανολοκλήρωτα κτήρια και στις πολυκατοικίες που αναγείρονται. 18 φωτογραφικά τοπία, 18 κομμάτια της πόλης σε μεταβατικό στάδιο,  ένα προς ένα κρύβουν την δική τους ιστορία, αφήνοντας την αίσθηση προσμονής, την αίσθηση κενού και την αίσθηση απώλειας, ενώ εν τέλει η μη ύπαρξη του ανθρώπινου στοιχείου  ενισχύει την παρουσία του στο νέο μνημειακό τοπίο. Άλλωστε και ο φωτογράφος, ορισμένες φορές επιλέγει να δηλώσει έμμεσα  την φυσική του παρουσία, χρησιμοποιώντας  την σκιά του. Μέσα στο χάος της σκιάς, που δημιουργούν τα ανολοκλήρωτα κτήρια, το φως έρχεται για να υποδηλώσει την προσμονή και την ελπίδα της ολοκλήρωσης. 

Τα «εφήμερα μνημεία», τα μνημεία του σύγχρονου ελληνικού τοπίου, συνηθίζουν να κοιτούν το αιώνιο σύμβολο της Αθήνας, την Ακρόπολη. Εικόνες ανολοκλήρωτων κτηρίων, που θυμίζουν αρχαία μνημεία, με το αίτημα για μια νέα ιστορία, την ιστορία μιας νέας Ελλάδας. Αυτό θέλει να αποδώσει και ο φωτογράφος, όπως δηλώνει η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Ιωάννα Βασδέκη  Η Αθήνα  ανεγείρεται μέσα από τα άλλοτε ωραία της ερείπια, γράφοντας την νέα ιστορία του σήμερα μέσα από την ματιά του φωτογράφου , που μας καθοδηγεί να την ανακαλύψουμε ως ερευνητές και αρχαιολόγοι του σήμερα. 

Το θετικό της τέχνης είναι ότι σε κάνει να δεις τα πράγματα από μια διαφορετική γωνία λήψης και αυτό ο Jeff Vanderpool, το καταφέρνει με μια μοναδική μαεστρία. Το μάτι του θεατή ταυτίζεται με την οπτική γωνία του φωτογράφου . Εν τέλει, ο θεατής  ακολουθώντας την φωτογραφική ματιά του καλλιτέχνη γίνεται με τη σειρά του μέρος του σκηνικού και κοιτώντας το τοπίο από τις γωνίες λήψης, που του  υποδεικνύει ο φωτογράφος, έχει τη αίσθηση ότι βλέπει την πόλη από ένα παράθυρο με θέα τα  φυσικά της μνημεία. «Ο Jeff βλέπει κάτι που κτίζεται στην αρχή και αργότερα γίνεται ένα εφήμερο μνημείο. Προσπαθεί μέσα από την πιθανή κατάθλιψη να δει κάτι το θετικό και να παρουσιάσει όψεις της πόλης από ημιτελή κτήρια», επισημαίνει η επιμελήτρια της έκθεσης. 

Φωτογραφίες με αντιθέσεις, μια προς μία παρουσιάζουν την διαφορά ανάμεσα στις εποχές που χαρακτηρίζουν και τεκμηριώνουν την ύπαρξη στην πόλη. Αυθαίρετα κτήρια εισβάλλουν μέσα στην φύση με βίαιο τρόπο , ενώ το όριο της πόλης να απουσιάζει. 

Ως ένας σύγχρονος φωτογραφικός αρχαιολόγος, ο Jeff Vanderpool  προσπαθεί να συμπληρώσει το πάζλ με τις  αποσπασματικές εικόνες  της πόλης,  χαρίζοντας στο θεατή μία νέα όψη της Αθήνας.  Τα εφήμερα μνημεία έρχονται να ανακαλέσουν το κατεστημένο της προβολής της Αθήνας μέσω των αρχαίων μνημείων της και να αναδείξουν την ομορφιά της μέσα σε μια περίοδο, όπου η οικονομική κρίση έρχεται βίαια να αλλάξει τις ισορροπίες του ελληνικού τοπίου.