Πάλι σε σκέψεις... Πάλι στο ίδιο
σημείο. Πρέπει να το παραδεχτώ. Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις. Τόσο
δύσκολες που κάποιες φορές σε κάνουν να θέλεις να χάνεσαι. Να χάνεσαι σε άλλα
μέρη, εκεί που δε σε ξέρει κανείς. Ωστόσο, η φυγή δεν είναι λύση. Η φυγή είναι
φόβος. Το πιο σημαντικό είναι να μείνεις εκεί και να παλέψεις για εσένα. Και
μόνο για εσένα. Αν δεν είσαι καλά εσύ ο ίδιος, δε μπορείς να κάνεις και τους
άλλους γύρω σου να είναι καλά.
Μου αρέσει να χάνομαι. Να χάνομαι
στην ουτοπία μου. Στις απόψεις μου. Στα
πιστεύω μου. Και πάμε τώρα για το μείζον ζήτημα. Πόσο επιφανειακός είναι ο
κόσμος γύρω μου! Πόσο υπερφίαλος! Η εικόνα ενός ανθρώπου είναι το παν για εσάς!
Μόνο η εικόνα αξίζει. Ε λοιπόν όχι! Είστε όλοι σας υπερόπτες και κενοί!
Όμορφος δεν είναι μόνο ο άνθρωπος
που είναι καλός, γλυκός και αδύνατος. Κοιτώντας μόνο έναν άνθρωπο για το πώς
φαίνεται , χάνετε την ουσία του. Τι σημασία έχει αν ο άλλος είναι ψηλός,
κοντός, χοντρός, αδύνατος, με μεγάλη ή μικρή μύτη, λευκός ή έγχρωμος ή
κίτρινος; Γιατί ξεχνάτε την ουσία του ανθρώπου; Την ψυχή του και αυτό που
εκπέμπει στον άλλο;
Έξω γύρω σου υπάρχουν άνθρωποι
πολύ πιο όμορφοι, από αυτό που δείχνουν. Το μόνο που αρκεί να κάνεις είναι να
τους μιλήσεις… Είσαι διατεθειμένος; Ή μήπως φοβάσαι; Φοβάσαι τι θα πουν οι φίλοι
σου; Τότε είσαι ο πιο ανόητος άνθρωπος του κόσμου… και το αποδεικνύεις
εμπράκτως. Όταν δε μπορείς να αποδεχτείς τη διαφορετικότητα του άλλου, παύεις
να αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Τότε ποιος είναι ο άσχημος; Μήπως άρχισες να
ζηλεύεις τον άνθρωπο που απαξιοίς να γνωρίσεις; Ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις
κάποια πράγματα.
Δική σου η απόφαση το τι θα
κάνεις στη ζωή σου. Όπως και η δική μου η απόφαση είναι να ανήκω στους
«άσχημους». Ίσως κάποια μέρα καταφέρω να κάνω τον κόσμο καλύτερο. Αρκεί να
ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι.
Keep dreaming! Keep walking… just the way you
are!
Δική σου η ζωή. Δικά σου και τα
λάθη
Καιρός να ζήσω για εμένα.