Συνέντευξη με το Φοίβο Δελοιβοριά

Ένα απόγευμα του Μαΐου, συναντήσαμε το Φοίβο Δεληβοριά και μιλήσαμε για όλους και για όλα, μα πάνω από όλα για τη μουσική. Ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι ένας άνθρωπος ειλικρινής, που αγαπά τη μουσική και δίνει πάντα το ηχηρό του παρών στα μουσικά δρώμενα. Φέτος τραγουδά Ξυπόλυτος στο Πάλκο με τη Μάρθα Φριντζήλα και το απολαμβάνει όσο τίποτα άλλο, ακόμα και αν τα πράγματα στη χώρα μας είναι «Χάλια» και χρειαζόμαστε ένα «Καθρέπτη» για να δούμε τον εαυτό μας.


Πώς και γιατί ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική;

Νομίζω για να ξεπεράσω ένα τραύμα .Όταν ήμουν 3, η πρώτη σχέση με τον πόνο, που θυμάμαι είναι  να γλιστράω σε ένα βινίλιο , που είχε ξεχάσει ο πατέρας μου και να πέφτω σε ένα βουνό από κασέτες και να πέφτουν όλες πάνω μου. Οπότε για να μου προκαλεί τόσο πόνο αυτή η υπόθεση έχει ενδιαφέρον. Οπότε κάθισα λοιπόν. Ήθελα από τα 5 μου, να ασχοληθώ με το θέαμα. Συνέχεια ζητούσα από τους γονείς μου να με πηγαίνουν σε θεάματα, άκουγα μόνος μου τους δίσκους τους κλπ. Όταν ήμουν 9 και ήθελα οπωσδήποτε κάτι να κάνω , δεν είχαμε λεφτά να αγοράσουμε κάμερα ούτε πιάνο. Κι έτσι αγοράστηκε μία κιθαρίτσα. Μέσα σε 2 με 3 χρόνια μου είχε γίνει απαραίτητη. Ήταν ο τρόπος μου να κοιτάζω τον κόσμο.

Περιμένατε ότι η πρώτη σας δουλειά θα είναι μία παρέλαση από τραγούδια που αγαπήθηκαν από το κοινό;

Δε σκεφτόμουν ότι θα υπάρχει κοινό. Το σκεφτόμουν και δε το σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν ότι κάπου θα υπάρχουν άνθρωποι που να ακούνε αυτό που κάνω εγώ με ένα μαγικό τρόπο, αλλά από την άλλη πίστευα ότι αυτό που κάνω το απασχολεί πιο πολύ να είναι συνεπές με τον εαυτό του, που δεν το φαντάστηκα. Ακόμα και τώρα εκπλήσσομαι . Πάντως κάθε φορά που γράφω έχω έστω έναν ιδανικό ακροατή στο μυαλό μου.

Τι σας εμπνέει;

Με εμπνέουν πολλά πράγματα. Μπορεί να είναι ένα κορίτσι που θα δω στο δρόμο, ο πατέρας μου και όσα δε συζητάω μαζί του…Ένα πρόσωπο μπορεί να αποτελέσει μία αφορμή για να γράψω. Αλλά δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό. Μπορεί να είναι κάποια υπαρξιακά ζητήματα, η θέση μου σε μία κοινωνία όπως εξελίσσεται… Με αγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, αλλά όχι με την έννοια της μπροσούρας. Δε θα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι που να αποτελεί παραίνεση προς τους άλλους. Πιο πολύ όμως με ενδιαφέρει η δική μου θέση μέσα στα πράγματα. Τα τραγούδια που έχω εκδώσει έως τώρα είναι όλα για μία κοινωνία που αλλάζει. Δε με ενδιαφέρουν μόνο οι γυναίκες και τα κορίτσια, αλλά και όλο αυτό που γίνεται στην κοινωνία.

Ποια είναι η ιστορία του τραγουδιού «Εκείνη»;

Αυτό το τραγούδι έχει 2 μικρές ιστορίες. Την ιστορία του πώς φτιάχτηκε και την ιστορία του τι σημαίνει για εμένα. Ένα βράδυ καθόμουν και έγραφα συνέχεια. Στην αρχή μου βγήκε το ριφάκι της κιθάρας και άρχισαν αμέσως οι στίχοι «Γεννιέσαι, την έχεις μητέρα…» σαν κάτι πολύ τηλεγραφικό, μικρές φρασούλες χωρίς αναπνοή. Μου άρεσε πολύ να το γράφω και έβλεπα ότι γράφω για ένα κύκλο ύπαρξης και ένα κύκλο δημιουργικό, ο οποίος είναι ο δικός μου κύκλος. Ένα μωρό που πρωτολέει τις λέξεις του…μετά ένας έφηβος που γράφει ποιήματα , ένας μικρός μαθητής που κοιτά τη διπλανή του να απαγγέλει ποιηματάκια και έβλεπα ότι με απασχολεί ένας κύκλος δημιουργηκότητας που ξεκινάει. Πετάει για λίγο και μετά σκοτώνεται.  Και ξανασηκώνεται σε ένα άλλο δημιουργικό κύκλο και ότι πάντα το μέτρο της ύπαρξης είναι ένα θηλυκό πρόσωπο. Περιέργως το τραγούδι αυτό το τέλειωσα σε 9 μήνες, σαν μία κανονική γέννα. Το φινάλε του με μπέρδευε πάρα πολύ. Και στο τέλος μου βγήκε και η τελευταία στροφή «Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο…», σαν να αποδέχτηκα ότι αυτός ο κύκλος δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι αέναος. Το τραγούδι αυτό μιλά για τον κύκλο της δικής μου δημιουργίας, αλλά όχι για τον κύκλο αλλά και για τον κύκλο της ζωής ενός αγοριού.

Το τραγούδι αυτό εξυμνεί τη γυναίκα. Γιατί πάντα στο τέλος ο άλλος σκοτώνεται; 

Γιατί δεν αφορά μόνο τη γυναίκα. Είναι ο δημιουργικός κύκλος, η ελευθερία του και κάθε τέτοιος κύκλος έχει την αρχή του και την πτώση του. Σκοτώνεσαι γιατί ξέρεις ότι αυτό το μηδέν που πετάς είναι και ένα κενό από το οποίο θα ξανασηκωθείς. Δεν είσαι ο άλλος που ήσουν πριν , αλλά κάτι ανώτερο, πιο κοντά στην αλήθεια.

Μάνος Χατζιδάκης – Διονύσης Σαββόπουλος: Τι σημαίνουν αυτά τα ονόματα για εσάς;

Είναι 2 πρόσωπα που λειτούργησαν για εμένα σαν μάγοι. Πρόσωπα που ο δημιουργικός κόσμος που είχαν πλάσσει ήταν πιο κοντά σε αυτό που θεωρούσα εγώ ζωντανό.Ο ένας με διάλεξε και με βοήθησε να κάνω τον πρώτο μου δίσκο και ο άλλος μου έδωσε το πρώτο βάπτισμα του πυρός σε μεγάλο κοινό. Τους χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη.

Προτιμάτε να λένε ότι είστε ερμηνευτής ή τραγουδοποιός;

Πιο ακριβής είναι η λέξη τραγουδοποιός, αν και είναι απαίσια . Όμως περιγράφει ένα συνθέτη που είναι αφοσιωμένος  στο τραγούδι και το ερμηνεύει ο ίδιος.

Πόσο δύσκολο είναι να γράψετε ένα τραγούδι;

Άλλες φορές είναι εύκολο και άλλες φορές καθόλου. Κάθε τραγούδι έχει το δικό του σώμα, όπως και ο άνθρωπος. Είναι στον κύκλο του κάθε ανθρώπου και του κάθε τραγουδιού το πώς θα δημιουργηθεί.

Ποιο κομμάτι σας ξεχωρίζετε και γιατί;

«Ο καθρέφτης»ήταν ένα τραγούδι που λειτούργησε αποκαλυπτικά για εμένα. Αυτό και το «εκείνη» είναι τραγούδι που με έκαναν να νιώσω ένα είδος θριάμβου όταν τα έγραψα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλα τραγούδια που δεν είναι τόσο γνωστά όπως «Η όμορφη πόρτα», που είμαι επίσης περήφανος που τα έχω γράψει. 

Ποιος δίσκος σας είναι η παρακαταθήκη σας;

Σαν σύνολο, «Ο καθρέφτης » και ο «Αόρατος άνρθωπος»

Από τη νέα γενιά ερμηνευτών με ποιους θα επιλέγατε να συνεργαστείτε;

Υπάρχουν πολλά πρόσωπα που έχουν κάτι που με τραβάει, αλλά η συνεργασία θα γινόταν παρά μόνο ως κάτι απρόσμενο και για εμένα τον ίδιο.Δε θα ήθελα να καταντήσω να φτιάχνω χάρτες με τους συνεταίρους. Θα έπρεπε να υπάρχει κάτι που να μας δένει.



Με ποιο τραγούδι σας θα ντύνατε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα;

Υπάρχουν τραγούδια μου, «Ο καθρέφτης», «Χάλια» κλπ μέχρι το 2007 που είναι γραμμένα σαν να έχει έρθει ήδη η κρίση. Μου φαίνεται αστείο αυτό. Δεν είμαι προφήτης όμως. Ήμουν σε μία νεαρότερη ηλικία και υποψιαζόμουν τι συμβαίνει. «Ο Καθρέφτης » είναι το τραγούδι που θα μίλαγε για όλα αυτά. Το μεγάλο πρόβλημα στις κοινωνίες, είναι ότι κλειστήκαμε στους εαυτούς μας και απορροφούσαμε μία επίπλαστη ζωή για πάρα πολλά χρόνια, όλοι ηδονιζόμενοι μέσα στον καθρέφτη και έξω γινόταν το έλα να δεις.

Πώς θα σχολιάζατε την κατάσταση που επικρατεί;

Ο κόσμος είναι θυμωμένος και έχει δίκιο να είναι θυμωμένος αυτή τη στιγμή, αλλά δεν πιστεύω καθόλου ότι ο θυμός είναι κάτι που θα προχωρήσει τα πράγματα μπροστά. Τον εαυτό μας στον καθρέπτη τώρα τον είδαμε πρώτη φορά.

Θεωρείτε ότι η οικονομική κρίση έχει φθείρει το ελληνικό τραγούδι;

Όχι. Το ελληνικό τραγούδι είχε κρίση έμπνευσης από τα μέσα στης δεκαετίας του 1990 και μετά. Τα πρόσωπα που αναδύθηκαν τα τελευταία χρόνια, έχουν σίγουρα περισσότερα να πουν από ένα βολεμένο τραγουδιστή του 90. Η χειρότερη χρονιά είναι 2000-2008 για εμένα, όπου είχαμε τραγούδια για την κινητή τηλεφωνία. Αυτό σταματά το 2008 όπου βλέπουμε πολλούς καλλιτέχνες, όπως η Μάρθα Φριντζήλα  και ο Κωστής Μαραβέγιας, που άρχισαν να αναδύονται.

Τι πιστεύετε ότι σκοτώνει τη μουσική;

Η δημιουργία δε σκοτώνεται από την πειρατεία. Η πειρατεία σκοτώνει τη βιομηχανία και τη βιοτεχνία της μουσικής. Δηλ. τη δυνατότητα, αφενός να υπερκερδοσκοπεί ένας κολοσσός αλλά και τη δυνατότητα σε ένα γκρουπάκι που κάνει μία ανεξάρτητη παραγωγή, να  μπορέσει να ζήσει ανεξάρτητα σα μουσικός. Καταλαβαίνω απόλυτα κοινωνικά την πειρατεία. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα έπρεπε να αλλάξουν και να είναι ευνοϊκά με το χρήστη, αλλά και να δίνεται και κάτι σε αυτόν που έχει δουλέψει για αυτό. Εκτός και αν γίνει καθολική επανάσταση, όπου θα κλέβουμε αυτοκίνητα κλπ. Το κακό στη μουσική δεν το έκανε η πειρατεία, αλλά η πολιτική των εταιριών από το 1980 και μετά. Εκεί δημιουργήθηκε η μεγάλη προϋπόθεση για να είναι φτηνή η μουσική και να είναι απαξιωμένη. Όταν έχει απαξιωθεί καλλιτεχνικά, κάποια στιγμή θα απαξιωθεί και οικονομικά.

Οι δισκογραφικές εταιρίες έχουν μειώσει την τιμή των δίσκων, οι οποίοι πλέον διατίθενται και σε περίπτερα και άλλα σημεία πώλησης. Θεωρείτε ότι η δισκογραφία θα επιβιώσει με  αυτή την κίνηση;

Όχι. Πιστεύω ότι το cd ως τρόπος ακρόασης της μουσικής δεν είναι ελκυστικό για τον κόσμο. Ο κόσμος έχει μαγευτεί από τον τρόπο ακρόασης μουσικής μέσω του διαδικτύου. Εκεί πιστεύω ότι θα έπρεπε να κινείται ένας άνθρωπος που δημιουργεί μουσική σήμερα και μία υγιής δισκογραφική εταιρία. Σε ένα νέο τρόπο να ακούμε μουσική που να έχει ενδιαφέρον για τους ανθρώπους.


Πιστεύετε ότι ο θεσμός της Eurovision, εξυμνεί το τραγούδι;

Είναι ένας κακομοίρικος θεσμός η Eurovision. Mόνο εμείς ασχολούμαστε τόσο με αυτό. Έχετε δει κάποιο τραγούδι να γίνεται επιτυχία παγκοσμίως τώρα; Αυτό γινόταν μόνο στις αρχές όταν ήταν ένας ραδιοφωνικός διαγωνισμός. Τώρα βλέπεις τους πιο κακόμοιρους καλλιτέχνες κάθε χώρας, χωρίς ιδιαίτερη σημασία, να πηγαίνουν εκεί. Το ότι εμείς σαν αιώνιοι έφηβοι μαζευόμαστε κάθε χρόνο και ψηφοφορούμε δείχνει το δικό μας πτωχοπροδρομισμό. Δηλαδή σιγά το πράγμα που θα αποτελέσει ένα εθνικό κίνητρο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο. Από την άλλη πράγματι μπορεί να εξυπηρετεί ένα κανάλι στη σύνδεσή του και στις συμφωνίες του με άλλα κανάλια, αλλά και πάλι ως θεσμός, δεν προσφέρει τίποτα το σπουδαίο. Δε δίνει κάτι. Αν από εκεί έβγαινε ο νέος καλλιτέχνης, που θα γίνει παγκόσμιο πρότυπο, ναι να επενδύαμε σε αυτό. Είναι πολύ μέτρια διοργάνωση.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τη Μάρθα Φριντζήλα;

Ένα βράδυ βρεθήκαμε τυχαία στο live ενός φίλου τραγουδοποιού και στο τέλος της παράστασης πήραμε τα όργανα  και αρχίσαμε και τραγουδούσαμε. Υπήρξε ένα είδος χημείας και πολύ χιούμορ από την αρχή και είπαμε ότι θα είχε πάρα πολύ ενδιαφέρον να κάνουμε μαζί μία παράσταση όχι μόνο με δικό μας ρεπερτόριο. Φέτος ήταν η χρονιά για αυτό. Έτσι κάναμε ένα πρόγραμμα που να έχει ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, από Αττίκ μέχρι Ημισκούμπρια και το ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ. Τώρα που θα τελειώσει στο τέλος του καλοκαιριού, θα μελαγχολήσουμε.

Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε με αυτή τη δουλειά σας;

Δεν πιστεύω στα μηνύματα. Εμείς μπορεί να έχουμε διάφορα πράγματα στο κεφάλι μας, αλλά το βασικό είναι να λειτουργήσει η παράσταση ως παράσταση. Κεντρική ιδέα της παράστασης είναι να δούμε τι συμβαίνει με το τραγούδι.

Τι ετοιμάζετε για το καλοκαίρι;

Θα πάμε σε κάποια μέρη το καλοκαίρι και ενδέχεται να κάνουμε μία μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία τον Ιούλιο. 

Σχόλια