Η Μέρκελ, η επίσκεψη και άλλα ευτράπελα

Με άνεμο ελπίδας κατέφθασε χθες στη χώρα μας η καγκελάριος της Γερμανίας, κυρία Α.Μέρκελ. Είναι η δεύτερη φορά που η καγκελάριος επισκέπτεται τη χώρα μας με την ελληνική πολιτική ηγεσία να την υποδέχεται ενθέρμως. Για μία ακόμα φορά η κυκλοφορία παραλύει στους δρόμους και οι κεντρικοί σταθμοί του μετρό να κλείνουν. Και όλα αυτά με δημοκρατικό πάντα τρόπο. Γιατί το επιβατικό κοινό των ΜΜΜ και οι Έλληνες εργαζόμενοι, για να πάνε στις δουλειές τους ή και να γυρίσουν από αυτές θα πρέπει να έχουν αυτοκίνητο, ειδάλλως τα «πόδια» είναι μία καλή λύση. Τι κι αν για να επιστρέψεις σπίτι σου θα πρέπει να αλλάξεις γραμμή στο μετρό; Οι δρόμοι για εσένα είναι κλειστοί…


Οι δρόμοι είναι κλειστοί και δε θα ανοίξουν παρά μόνο όταν η καγκελάριος αποχωρήσει. Γιατί για εκείνη οι δρόμοι είναι πάντα ανοιχτοί και φέρνει μαζί της ένα μήνυμα ελπίδας. Γιατί όλοι εμείς οφείλουμε να την υποδεχόμαστε με ανοιχτούς δρόμους και πόρτες ανοιχτές. Όσο θα έχουμε «πόρτες». Ποιος ξέρει; Αύριο μεθαύριο μπορεί να φορολογηθούμε και για αυτό, όπως επίσης και για τον αέρα που αναπνέουμε.

Αλήθεια, όμως, από τους δρόμους που πέρασε με το αυτοκίνητό της, είδε τι συμβαίνει γύρω της; Ή μήπως τα τζάμια ήταν αρκετά φιμέ; Είδε το «Γιάννη» να ζητιανεύει; Τον Ηλία που κοιμάται σε χαρτόκουτα στο πεζοδρόμιο; Τις ουρές στα συσσίτια; Τα φιμέ τζάμια θα την δυσκόλεψαν.

Αρνούμαι να της ανοίξω την πόρτα, ακόμα και αν έχουμε τη φήμη του φιλόξενου λαού. Αρνούμαι να αποδεχθώ τα καθησυχαστικά της λόγια. Αρνούμαι να φορέσω παρωπίδες και να πειστώ. Γιατί όταν είσαι νέος και θέλεις να δουλέψεις, αν είσαι τυχερός θα βρεις δουλειά και θα γνωρίσεις τις νέες εξαθλιωτικές συνθήκες, που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας. Μπορεί να ισχύει το «6 χρόνια δημοτικό, 6 χρόνια γυμνάσιο-λύκειο, 6 χρόνια πανεπιστήμιο ίσον 24 χρονών άνεργος», αλλά όπως ανέφεραν ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Σπείρα Σπείρα στο «Όταν έχω εσένα», «3.000 χρόνια ιστορία, όχι ρε, δε θα τα φαν οι τράπεζες. Θα τα καταφέρουμε».

Για αυτό αξιότιμη κυρία καγκελάριε, να ξέρετε πως την επόμενη φορά θα σας υποδεχθώ με ντομάτες, αν δεν μας τις έχετε πάρει και αυτές. Αλλά ακόμα και αν συμβεί αυτό, η φωνή μου δε θα χαθεί. Θα παραμείνει ζωντανή και πιο ηχηρή μαζί με τις φωνές όσων διαδηλώνουν εναντίον σας. Μπορεί να χάσουμε τα πάντα, αν δεν τα έχουμε χάσει ήδη, μα η ψυχή μας θα στέκει αγέρωχη και θα αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη. Τα λόγια σας είναι κενά και δε μας συγκινούν, ακόμα και αν μας διαβεβαιώσετε ότι η χώρα θα εισέλθει ξανά στις αγορές. Δυστυχώς για εσάς, η ψυχή ΔΕΝ εξαγοράζεται.