Κάθε χρόνος είναι ένα ταξίδι της ζωής με αρχή, μέση και τέλος. Γενέθλια σήμερα. Ένας χρόνος φτάνει στο τέλος του για να αρχίσει ένας άλλος. Για μία ακόμη φορά το κεράκι είναι αναμμένο στο πατροπαράδοτο πλέον παστάκι, αναμένοντας το ευχετήριο τραγούδι για να σβηστεί. Ο καιρός κυλάει. Λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, αφήνοντας τα σημάδια του, για να μας θυμίζουν ότι κάπου, κάποτε, κάποιοι υπήρξαν. Κάπου εκεί έξω άλλοι γλεντούν,χαίρονται, γελούν κι άλλοι... πενθούν. Αυτός είναι ο κανόνας, το ρητό ή ό,τι προστάζει η λογική. Το παστάκι φέτος δεν έχει κερί. Το χαμόγελο έχει παγώσει στη φωτογραφία κάνοντάς σε αθάνατη.
Καισαριανή μέχρι Ομόνοια
ταξίδι ήταν μακρινό
το πρωινό λεωφορείο
και γυρισμός το δειλινό.
Κι έβλεπα στα όνειρα μου
της παιδικής καρδιάς μου
πως είναι ατέλειωτη η γη.
Νοίκιαζα φαντασία
και χάραζα πορεία
απ’ το Νείλο στο Μισισιπή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας !