Οι δέσμιοι

"Κάποτε οι επιλογές μου ήταν αυτές που καθόρισαν αυτό που είμαι τώρα.Αυτό που θα 'μαι αύριο και για πάντα. Αθάνατος μες στους θνητούς.Τρωτός μες στους αθάνατους."
"Και τι σημαίνει αθάνατος;", είπε το κορίτσι.
" Πολλά, μα στην ουσία τίποτα", της απάντησε.
Το κορίτσι τον κοίταξε απορημένο. Πρώτη φορά τον συναντούσε, αλλά ήταν σαν να τον γνώριζε. Ένας άντρας γυμνασμένος, με γκρίζα μαλλιά κοιτούσε το απέραντο γαλάζιο, που του χάριζε το βουνό τόσο απλόχερα.

"Τι εννοείς ξένε μου;"
"Δεν εννοώ κάτι συγκεκριμένο, απλά προβλέπω το αύριο", είπε ο άνδρας.
" Αλλάζει το αύριο;", τον ρώτησε το κορίτσι αγωνιώντας.
"Όλα μπορούν να αλλάξουν Πανδώρα. Αρκεί να το θες πραγματικά.Αρκεί να το πιστεύεις"
"Πώς γνωρίζεις το όνομά μου ξένε;"
"Εγώ είμαι αυτός, που σε έκανε τρωτή"
"Τρωτή ως προς τι;"
"Ως προς τις επιλογές σου.Ως προς αυτό που είσαι και θα γίνεις"
"Τι εννοείς; Και τι είναι αυτά τα σημάδια στα χέρια σου;"
"Αυτά τα σημάδια συμβολίζουν τις επιλογές που έκανα πριν από πολλά χρόνια", είπε ο ξένος.
Η Πανδώρα, προσπαθούσε να καταλάβει τα λόγια του. Περιεργαζόταν κάθε του κίνηση. Τον τρόπο που καθόταν, τον τρόπο που κάπνιζε, τον τρόπο που κοιτούσε το αέναο γαλάζιο του ουρανού που ενωνόταν με τη θάλασσα. Στο δεξί του χέρι,ο ξένος φορούσε ένα παράξενο δαχτυλίδι. Η Πανδώρα δε μπορούσε να το περιεργαστεί.Ήταν αρκετά φθαρμένο.Έτσι, αποφάσισε να τον ρωτήσει.
" Ξένε μου, τι ιστορία κρύβει από πίσω του το δαχτυλίδι που φοράς;"
" Είναι αποτέλεσμα των επιλογών μου.Αυτό με κρατά εδώ δεμένο", της αποκρίθηκε.
" Αν δε γίνομαι αδιάκριτη, οι επιλογές σου ήταν μοιραίες για τη ζωή σου"
" Άκου καλά Πανδώρα.Αυτά που θα σου πω να τα θυμάσαι για όλη σου τη ζωή, χωρίς να θέλω να υπερβάλω.", είπε στο νεαρό κορίτσι κοιτώντας το κατάματα και συνέχισε "Εγώ έδωσα τη φωτιά σε αυτούς που ήταν απροστάτευτοι, εναντιώμενος στην κοινωνική αδικία της ελίτ της εποχής μου.Εγώ ήμουν αυτός που μέσα από τις επιλογές του, έδωσε το δικαίωμα της επιλογής και στους υπόλοιπους. Καταλαβαίνω ότι σε έχω μπερδέψει. Παρ' όλα μου τα δεινά, τις χαρές και τις λύπες, δεν μετάνιωσα ποτέ για τις επιλογές μου και αυτό είναι το πιο σημαντικό μου κατόρθωμα σε όλη μου τη ζωή. Αλλά πρόσεχε! Πολλές φορές μπορε να κάνεις λάθη. Τότε να είσαι έτοιμη να επωμιστείς το τίμημα των πράξεών σου. Το δικό μου το τίμημα το πλήρωσα ακριβά. Δεν έπρεπε να αναθέσω στον αδερφό μου τις υποχρεώσεις μου. Κι όμως δε μετάνιωσα που έδωσα την ύπαρξη στο αύριό μας. Κι ας έχω ξεχαστεί. Κι ας ήμουν πάντα δέσμιος. Τι σημασία έχουν όλα αυτά, αν δεν έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη;", είπε ο ξένος κοιτώντας τον ήλιο που έδυε στο τέλος του ορίζοντα. Η Πανδώρα είχε σωπάσει και σκεφτόταν τα λόγια του ξένου.Σαν να είχε ακούσει ξανά μερικά σημεία της ιστορίας του. Έσπασε αμέσως τη σιωπή της και τον ρώτησε:
" Ξένε μου, πώς σε λένε;"
"Προμηθέα", είπε και χάθηκε.