Αλέξης Γούδας: «Οι τέχνες γενικότερα και όχι μόνο η λογοτεχνία, μπορούν να αποβούν καθοριστικές στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού»

Γέννημα Θεσσαλονίκης, θρέμμα Καστοριάς, με καταγωγή από τα Γιάννενα, ο συγγραφέας – τραγουδοποιός Αλέξης Γούδας, από πολύ νωρίς εξέφρασε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Το ευρύ κοινό τον γνώρισε μέσω της διάκρισής του στο Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 2008, όταν απέσπασε το πρώτο βραβείο για το τραγούδι «Φανταστικό Τανγκό». Έκτοτε έχουν μεσολαβήσει πολλές συναυλίες, συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά και καλλιτέχνες της γενιάς του,  ο δίσκος «Μεγάλη αγκαλιά» και το παιδικό καλαντάρι «Ο κύριος Χρόνος και οι φίλοι του», για το οποίο μάλιστα πριν από μερικές εβδομάδες κυκλοφόρησε και ένα ντοκιμαντέρ όσον αφορά τη δημιουργία του. Αν και ο Αλέξης Γούδας εδώ και μερικά χρόνια ζει μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και είναι με μία βαλίτσα στο χέρι, συνεχίζει να παραμένει δημιουργικός σε ό,τι κι αν πράττει, σεβόμενος το κοινό που τον ακολουθεί, όλα αυτά τα χρόνια.
Αφορμή για τη συζήτηση που ακολουθεί, στάθηκε η κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ για το πώς δημιουργήθηκε το παιδικό καλαντάρι του, «Ο κύριος Χρόνος και οι φίλοι του»,  που κυκλοφορεί από την Print Zone. Και κάπου εδώ ο κύριος Χρόνος κάνει ένα διάλειμμα από το συνεχές ταξίδι του, για να μάθουμε όλα αυτά που συνιστούν την αέναη διαδρομή του στο αύριο.

Συνέντευξη του Αλέξη Γούδα στη Ράνια Παπαδοπούλου


-Πώς προέκυψε η ιδέα για να γυριστεί το ντοκιμαντέρ;
Α.Γ.: Αποφασίσαμε με τους συνεργάτες μου να δημιουργήσουμε ένα μίνι ντοκιμαντέρ, παρουσιάζοντας τα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας του παραμυθιού για να φέρουμε τον κόσμο και τους αναγνώστες πιο κοντά στον πυρήνα της ιδέας και της ιστορίας. Είναι σημαντικό για το αναγνωστικό κοινό αλλά κυρίως για τα παιδιά, να κατανοήσουν ότι πίσω από τη μαγεία των πραγμάτων κρύβεται η φαντασία και το όνειρο αλλά ταυτόχρονα η σκληρή δουλειά και η γνώση.
-Ποιο είναι το σημαντικότερο στάδιο στη διαδικασία παραγωγής ενός παραμυθιού και ποιο το δυσκολότερο στάδιο ;
Α.Γ.: Εξίσου σημαντικά είναι όλα τα στάδια . Από την προώθηση και την έκδοση , μέχρι το δημιουργικό κομμάτι και ό, τι αυτό περιλαμβάνει . Πρόκειται για μια πολυσύνθετη διαδικασία και απαιτείται συντονισμός και επίμονη , λεπτομερής προσέγγιση κάθε γραμμής της αφήγησης. Η δυσκολία έγκειται στο ότι τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό και ας το αγνοούμε συχνά.

-Πόση σημαντική είναι η εικονογράφηση;
Α.Γ.: Η οπτική απόλαυση σε συνδυασμό με την αναγνωστική αποτελεί βασική προϋπόθεση ενός παιδικού βιβλίου. Στην εποχή μας δε, έχει νικήσει κατά κράτος η εικόνα και λόγω της τεχνολογίας. Αποφασίσαμε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο να μην φορτώσουμε το βιβλίο με πολλές εικόνες , αφήνοντας έτσι περισσότερο χώρο στη φαντασία των παιδιών μιας και ο κύριος Χρόνος είναι κυρίως ένα μουσικό έργο.

-Πώς πρέπει να προσεγγίζουν τα παιδιά οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων
Α.Γ.: Είναι μια απλή μα κρίσιμη ερώτηση. Προσωπικά μιλάω και επικοινωνώ με τα παιδιά όπως ακριβώς με τους ενήλικες και εννοώ πως δεν τα αντιμετωπίζω με διάθεση διδαχής αλλά σαν ισότιμους συνομιλητές. Αυτό έχω κατά νου όταν γράφω για αυτά αλλά και ότι ενδεχομένως συνδιαμορφώνω αυριανούς πολίτες.

-Και η συνδιαμόρφωση αυριανών πολιτών, πόσο δύσκολη μπορεί  να είναι και τι απαιτεί;
Α.Γ.: Οι τέχνες γενικότερα και όχι μόνο η λογοτεχνία, μπορούν να αποβούν καθοριστικές στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού. Να πυροδοτήσουν μέσα του το δημιουργικό θαύμα και να τον κατευθύνουν προς τις ανθρώπινες αξίες.

-Ποιος ο ρόλος της λογοτεχνίας σε αυτή τη διαδικασία;
Α.Γ.: Ο ρόλος ενός παιδαγωγού γενικότερα είναι επιφορτισμένος με μια βαριά ευθύνη. Όταν κατανοείς πόσο εύθραυστο είναι ένα παιδί και πόσο μαλακό υπόστρωμα υποδοχής εμπειριών και γνώσεων έχει το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το χειριστείς με την αντίστοιχη ευαισθησία και τρυφερότητα.

-Πώς προέκυψε η ιδέα του κυρίου Χρόνου;
Α.Γ.: Εντελώς συμπτωματικά από ένα άρθρο που είχα γράψει με τίτλο «Περίεργος τύπος ο κύριος Σεπτέμβρης». Εκεί προσωποποιούσα τον μήνα δίνοντας του έναν ανθρώπινο ρόλο και απροσδόκητα άρχισαν να ξεπηδούν και οι χαρακτήρες των υπόλοιπων μηνών ζητώντας αντίστοιχη αντιμετώπιση. Δε μπορούσα να τους αδικήσω.

-Τι διδάσκει στα παιδιά ;
Α.Γ.: Ας πούμε πως χωρίς να διδάσκει ευθέως προσδοκά να τονίσει την ιερότητα της φιλίας , της αλληλεγγύης , της συλλογικότητας και της προσωπικής ευθύνης .

 -Στις παρουσιάσεις που έχεις κάνει, τι έκανε περισσότερο εντύπωση στα παιδιά;
Α.Γ.: Φροντίζουμε στις παρουσιάσεις να εμπλουτίζουμε την αφήγηση με ζωντανή μουσική και τραγούδι παρουσιάζοντας τα μουσικά μέρη του παραμυθιού, αλλά το πιο ενδιαφέρον κομμάτι είναι σίγουρα η θεατρική προσαρμογή. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά και να συνομιλήσουν με μερικούς από τους πρωταγωνιστές των ιστοριών, με την παρουσία του κυρίου Χρόνου να κλέβει την παράσταση!
Δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ: