Το αν του αύριο

Όταν η σκόνη απ' τη στάχτη
γίνει ένα με τη γη
θ' αναγεννηθώ
για να ταξιδέψω σαν τον άνεμο.

Αν υπάρχει επόμενη ζωή
θα ζω μονάχα για το τώρα
αγναντεύοντας τη θάλασσα
που πνίγει τους καημούς και τις λύπες.

Αν ο άνεμος είναι ούριος
θα χάνομαι μαζί του
στα πέρατα του κόσμου
και σαν καράβι θ' αράζω
στις ακτές με νηνεμία
τραγουδώντας το άσμα της λήθης
που στερεύει τα δάκρυα της ψυχής
απ' τη μεγαλομανία των ανθρώπων.

Και τα βράδια οι αστερισμοί
θα ψιθυρίζουν νανούρισμα
στη μέρα που θα έρχεται
όπως ποτέ σαν άλλοτε.