Η πρόβα της αιωνιότητας

Άφησε πίσω το παιδικό δωμάτιο,

βάζοντας στο μπαούλο τα παιχνίδια
που συντρόφευαν τους φόβους για το αύριο.

Βγήκε από το γυάλινο κόσμο
του ονείρου που έμεινε άθικτο
σαν σκιά στο παρελθόν.


Πώς η ζωή θα ντύσει με τα αρώματά της
τις σκέψεις του παρόντος
υπάρχοντας στο τώρα;

Πώς η αγάπη θα ενώσει τις ψυχές
που είναι αδύναμες στην αιωνιότητα
ενός θεατρικού αφιερωμένου στο "εμείς";

Και τελικά τι έμεινε
με το ρίξιμο της αυλαίας
σε μια σκηνή που μόλις άδειασε;

Είμαι εγώ που καίω
τα σημάδια μιας ατέρμονης αναζήτησης
των αλλοτινών καιρών μας.